We worden altijd aangetrokken door de kust, waar we ook zijn, dus stopten we in Dover, beroemd om zijn witte kliffen. Terwijl Myron en John een lange wandeling naar de vuurtoren maakten, genoten Raija en ik van wat "damestijd" en een leuk gesprek met een stel dat we ontmoetten.
We gingen verder langs de kust en kwamen uit in Newhaven.
Deze twee foto's staan voor een dag die niet verliep zoals we allemaal hadden gehoopt...
Myron kreeg de kans om te zeilen bij de Newhaven and Seaford Sailing Club. Via mijn nicht was hij in contact gebracht met Michiel, die hier met een catamaran vaart.
We stonden vroeg op om ons klaar te maken voor wat een geweldige dag voor iedereen had moeten worden. Toen maakte John een misstap en schoot zijn schouder opnieuw uit de kom... Het was niet genoeg genezen... Ik heb hem in een taxi naar de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp gezet omdat we allemaal niet wilden dat Myron zijn zeilkans zou missen... Arme John :(
We pakten onze campervan in en gingen naar de zeilclub en vonden de groep die die ochtend een race zou zeilen. Supervriendelijke mensen maar teleurgestelde blikken... de golven waren te hoog en de wind was te zwak... het was niet veilig om uit te varen. Vanaf een strand in het Engelse Kanaal vertrekken is iets anders dan zeilen op een meer...
Een teleurgestelde zoon, een man met zijn arm opnieuw in een draagdoek, een dochter die haar stranddag in rook zag opgaan... en ik maak me zorgen over de komende weken...
Een goede nachtrust doet wonderen en de volgende dag voelden we ons allemaal een stuk beter.
We namen de veerboot van New Haven naar Dieppe in Frankrijk. Het was een goed moment om wat schoolwerk in te halen en een plan te maken voor de laatste dagen in Europa.
Comentários