Beste allemaal,
De laatste blog die ik schreef was drie maanden geleden... en ik heb er vaak over gedacht om onze laatste Afrika-blog te gaan schrijven. Maar als het leven druk wordt, als je je zo misplaatst voelt maar je er wel bij moet horen, is het laatste waar je zin in hebt teruggaan in de tijd, naar toen het leven nog zoveel lichter aanvoelde.
Nou, drie maanden zijn verstreken, we beginnen te wennen aan ons nieuwe leven in St. Thomas, en het is tijd om onze laatste dagen in Afrika met jullie te delen.
Zoals eerder gezegd, ik ga graag terug in de tijd naar de plek waar we ons zo welkom en thuis voelden...
In onze laatste week in Uganda brachten we een weekend door met onze lieve vrienden Famke, William en Jonathan. Onze eerste stop was hier, in dit prachtige gebied net buiten Mukono. Famke en haar stichting Signs of Hope hebben dit stuk grond gekocht. Het is de eerste stap richting het bouwen van hun school voor Dove kinderen.
Het was leuk om het hier te zien!
Vervolgens reisden we naar Jinja, waar we een vriendin van Famke ontmoetten, die hier een succesvolle school runt. We werden hartelijk ontvangen en kregen een rondleiding. Al deze schoolbezoeken hebben ons een beter inzicht gegeven in het onderwijs in Uganda en de dagelijkse uitdagingen waarmee scholen worden geconfronteerd.
We sloten onze dag af op deze prachtige plek vlakbij Jinja, met uitzicht op de rivier de Nijl. Jinja is vooral bekend vanwege de nabijheid van de bron van de Nijl, de langste rivier van Afrika en het symbool van het leven voor alle landen waar de rivier doorheen loopt voordat hij Egypte bereikt.
Er zijn vrienden, er is familie, en er zijn vrienden die familie worden. ❤
Voordat we weer naar huis gingen, bezochten we de stad Jinja. De lokale markt is altijd interessant, maar we vonden het ook leuk om langs de marktkraampjes te lopen die speciaal op de toeristen waren afgestemd.
Het was een geweldig weekend met geweldige vrienden!
Voordat onze tijd in Uganda voorbij was, waren we enthousiast om Yaledi en zijn prachtige familie bij ons te mogen ontvangen. Er is de afgelopen weken een echte vriendschap ontstaan en we hopen dat we de komende jaren contact kunnen blijven houden.
We hebben afscheid moeten nemen van deze geweldige groep kinderen, die zo blij waren om ons een maand lang als buren te hebben.
Zowel Raija als Myron speelden met veel kinderen terwijl ze hier waren, maar er waren er een paar die hun speciale vrienden werden.
Op 29 maart 2023 lieten we ons ongelooflijke leven in Afrika achter ons. Het werd tijd om terug te gaan naar Nederland. Aan alle goede dingen komt een einde...
We namen een trein vanaf het vliegveld naar de andere kant van het land. In het kleine stadje Terborg liepen John en Myron naar de plek waar we onze camper hadden gestald, terwijl Raija en ik op het treinstation wachtten met alle bagage.
Het was goed om terug te zijn in ons huisje, maar niets kon ons voorbereiden op de cultuurschok die we de dagen erna beleefden...
Comentários