Ik hoopte echt mijn blogs bij te werken voordat ik terug naar Canada zou gaan... Het is niet gelukt, ik heb het echt geprobeerd! We zijn momenteel in Halifax, wachtend op onze camper. We hopen morgen weer te herenigen!
Maar ik neem je graag mee terug in de tijd, naar onze tijd in Uganda.
We gaan een paar dagen in het dorp doorbrengen. "Naar het dorp gaan" in Uganda betekent dat je de grote stad verlaat en tijd gaat doorbrengen op het platteland. Famke's vriend William en zijn familie hebben een boerderij een paar uur rijden ten westen van Mukono. Jonathan gaat mee op deze reis. Hij heeft een minivan dus we reizen in stijl!
Toen we Uganda binnenvlogen, staken we de evenaar in de lucht over. Maar toen we naar het platteland reden, staken we de evenaar weer over naar het zuidelijk halfrond. Dit moment moesten we natuurlijk vieren.
We probeerden een antwoord te krijgen op de vraag van Myron of de Corioliskracht van toepassing is op waterbewegingen op het zuidelijk halfrond (tegen de klok in), noordelijk halfrond (met de klok mee) en op de evenaar (geen). De man gaf ons een mooie demonstratie, maar of hij gelijk had of niet, weten we nog steeds niet zeker.
We ontmoetten William in Masaka. Samen bezochten we EcoBrix. Het is een NGO die tot doel heeft plastic afval te recyclen tot gloednieuwe ecoproducten, zoals meubels, huishoudelijke artikelen en meer. Ze pakken het probleem van plastic afval in Uganda aan en creëren tegelijkertijd werkgelegenheid voor de lokale mensen. Ze betalen de lokalen voor elke kilo plastic die ze binnenbrengen.
In het dorp dicht bij William's familieboerderij nam William ons mee naar de wekelijkse markt. We vonden alles wat er te zien en ruiken was fantastisch. Raija was net klaar met een wiskundeonderwerp over gewichten en weegschalen. Omdat we geen weegschaal hadden, gebruikten we de handen van Myron als weegschaal om te voorspellen welke kant hij op zou gaan met verschillende gewichten/aantal blokken. Op deze markt werden op veel plaatsen weegschalen gebruikt. De slager liet Raija graag zien hoe de weegschaal werkte als een klant zijn vlees kocht. Thuisonderwijs kan zo leuk zijn!
We verlieten de markt met suikerriet en ananas. Het klikte tussen Myron en Jonathan, ze hadden veel lol samen.
Het familiebedrijf van William is een gemengd bedrijf. Ze houden koeien, varkens, geiten en kippen. Ze verbouwen ook veel groenten, fruit en koffiebonen! William's moeder was een lieve vrouw, die ons graag een paar dagen wilde ontvangen. De taalbarrière werd doorbroken door glimlachen. Myron sloot vriendschap met Junior, een neefje van William. De voetbal die we meebrachten was een geweldige manier om contact te maken. We nemen altijd een voetbal mee als we gezinnen met kinderen bezoeken, en en Myron vindt het leuk om de bal aan het einde van ons bezoek aan de kinderen te geven, als herinnering aan goede tijden samen.
We bezochten de lokale school die gebouwd was op het terrein van de familieboerderij. De kinderen op de school waren gebiologeerd door onze kinderen en vonden het geweldig om met ze te spelen.
Tijdens hun spel hebben we een gezellig praatje gemaakt met de directeur en de leerkrachten. We hopen dat ze zich bemoedigd voelden door ons bezoek, aangezien ze zich vaak wanhopig voelen. Ze hebben grote dromen voor de kinderen maar weinig materiaal om ze te verwezenlijken.
We toerden door de omgeving op de brommer! Twee van William's broers en een vriend namen ons mee, terwijl Famke bij William achterop sprong.
We hebben een leuke dag gehad en genoten van het prachtige landschap. We bezochten een andere school, de oude school van William, en we wandelden een berg op om meer van de omgeving te zien.
We hebben ook geleerd dat de kleinste banaantjes tot de beste behoren die we ooit hebben gegeten!
Het leven was goed op de boerderij!
We hielpen maïs strippen. We hebben veel geleerd over de soorten maïs en de verschillende toepassingen. Tot grote vreugde van de kinderen haalden we potloden en papier voor ze tevoorschijn. Voor ons zoiets eenvoudigs, voor hen een zeldzame verwennerij.
William en Jonathan namen Myron mee naar het dorp om naar een voetbalwedstrijd op tv te kijken, ze duimen voor Liverpool. Bournemouth won met 1-0 van Liverpool, maar ze hadden toch lol. Op de terugweg werden ze doorweekt, maar dat weerhield hen er niet van te glimlachen.
Aan alle goede dingen komt een einde... we moesten de familie verlaten en terug naar de stad. William's moeder besloot met ons mee te gaan naar Kampala, om familie te bezoeken. Haar unieke manier van inpakken voor de reis was erg leuk om te zien. Ze ging naar haar land, plukte groenten en fruit, die ze verzamelde in grote zakken. Ze nam toen de grootste haan, bond zijn poten aan elkaar met een bananenblad en stopte hem in een kartonnen doos. Het was een bedankje voor de familie, die haar in het verleden had geholpen. Dit ging allemaal achterin Jonathans minibusje. Daarna trok ze haar traditionele kleding aan en na wat foto's gingen we op weg terug naar de stad!
Comments