Kunnen hersenen in overdrive gaan? Ik weet niet of dat kan, maar voor ons voelt het wel zo. We sluiten 6 jaar in Winnipeg af terwijl we nog werken en naar school gaan en tegelijkertijd proberen we de laatste ontwikkelingen in de wereld te begrijpen.
Met nog maar twee weken te gaan, stellen steeds meer mensen ons allerlei vragen over onze reis. Ik zal proberen de meest gestelde vraag hier te beantwoorden, hoewel ik het moeilijk vind om het onder woorden te brengen.
"Jullie moeten er zo langzamerhand toch wel enorm naar uitkijken om weg te gaan?!"
Ja, we worden ongelooflijk enthousiast over onze aankomende reis! Het voelt nog steeds heel surrealistisch en we praten erover alsof het de normaalste zaak van de wereld is om te doen, maar de realiteit is dat we onszelf er vaak aan moeten herinneren dat dit echt gaat gebeuren.
We kunnen niet wachten om al onze familie en vrienden weer te zien in Nederland en daarbuiten. Het is lang geleden dat we er waren.
De kinderen tellen nog steeds af door lussen van hun slinger af te knippen... Nog 15 lussen! Dit betekent dat John na vandaag nog 5 dagen moet werken, ik er nog maar drie heb en de kinderen nog 9 dagen op school zijn! Er worden afscheidsetentjes en -feestjes georganiseerd en we beginnen mensen voor het laatst te zien.
Ook binnen in huis wordt het steeds beter zichtbaar dat we aan het inpakken zijn. Ingepakte verhuisdozen worden naar de opslag gebracht en lege dozen staan klaar om gevuld te worden.
Helaas helpt het wereldnieuws dat ons elke dag bereikt niet bij het creëren van de gewenste en gehoopte voorpret.
Het nieuws over de oorlog in Oekraïne heeft ons heel hard geraakt. John heeft daar familie die ons heel dierbaar is. We bezochten ze in 2018 en we hadden de meest geweldige tijd. Hun gastvrijheid is iets dat we nooit zullen vergeten. Naast een bezoek aan de familie ten westen van Kiev, bezochten we ook de stad Kiev, waar we verliefd werden op de stadgezichten, de mensen en het land dat liet zien dat het sterk en onafhankelijk was geworden....
We konden toen niet bedenken dat hun buren vier jaar later alle hoop en dromen van de Oekraïners in een oogwenk zouden vernietigen. Onze familie is voorlopig veilig; de familie uit Kiev is zo snel ze konden gevlucht en iedereen is samen in het plattelandsdorp waar de familie vandaan komt.
Natuurlijk blijven we tijdens deze reis uit de buurt van Oekraïne en Rusland (waar we vrienden in Sint-Petersburg hoopten te bezoeken). Doet het pijn? Enorm! We keken er naar uit hun weer op te zoeken en meer tijd samen door te brengen. Het enige dat we nu kunnen doen is bidden dat de familie veilig en gezond blijft❤️
Een van de dingen die we hopen te bereiken deze reis is om van onze schermen af te komen en ons leven buiten te leiden. Als je bij ons in Winnipeg bent, begrijp je dat het gevoel van een buitenleven op dit moment moeilijk voor te stellen is. Voor iedereen elders in de wereld, om je een idee te geven: ik heb de kinderen vandaag naar school gebracht bij een guur -23°C met een windchill van -38°C. Gelukkig is op deze koude dagen de zon fel en is de lucht blauw!
Er wordt warmer weer voorspeld en dat zal door velen van harte worden verwelkomd. We kunnen niet wachten, want een camper inpakken in deze ijskoude temperaturen is niet echt prettig.
Hoe de komende twee weken eruit zullen zien, weten we niet precies. We proberen thuis het zo normaal mogelijk te houden, om te zorgen dat we niet gek worden; op gewone tijden eten en naar bed, onze normale klusjes doen en onze gekheid er uit dansen in de keuken, zoals we altijd doen.
Onze hersenen in overdrive? Mogelijk! Maar het voelt goed!
Comments