Een levensdroom

Het is zo ver, we proberen een levenslange droom te verwezenlijken...

Is het spannend? Ja! Heel erg! Na jaren van dromen en erover praten, hebben John en ik besloten de stap te zetten en een sabbatical te plannen. We hebben ons huis verkocht, zijn verhuisd naar een klein huurappartement, hebben onze oude camper verkocht, een nieuwe camper gekocht en we spraken met onze managers op het werk over het nemen van een sabbatical. We hopen begin april 2022 te vertrekken!

Is het eng? Absoluut! Het vooruitzicht om voor een jaar onze baan op te zeggen, de kinderen van school te halen en gewoon in te pakken en weg te gaan, is een bevrijdende gedachte, maar het geeft ook dat stemmetje in je hoofd dat je zegt: "Ben je helemaal gek geworden?!" . Maar John en ik hebben hebben het gevoel dat er een last van onze schouders is gevallen op de dag dat we besloten om deze droom waar te maken. We hebben altijd groots gedroomd en nu is het tijd voor een grote stap. En zoals de jonge Australische dichteres Erin Hanson in een van haar gedichten schreef: “What if I fall? Oh, but my darling, what if you fly?” ("Wat als ik val? Maar mijn lieverd, wat als je vliegt?")

Is het slim om nu te doen, aan het einde van een pandemie? We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat onze planeet aan het veranderen is en dat we met onze kinderen de uitgestrektheid van het Afrikaanse continent en de uniekheid van Europa willen ervaren en niet willen wachten tot we met pensioen zijn en de kinderen een eigen leven zijn begonnen. We willen dit samen beleven, want er is niets waar we blijer van worden dan het reizen met Myron en Raija en het delen in hun enthousiasme om te ontdekken en te leren.

(Europe 2018)

Ons plan is om onze camper naar Europa te verschepen, waar we een paar maanden hopen te reizen voordat we hem naar Afrika verschepen. Elke keer dat we met de kinderen in Europa zijn, op bezoek bij familie en vrienden, zouden we meer tijd willen om het Europa waarin we zijn opgegroeid te verkennen. We verlangen altijd naar meer tijd zodat we naar plaatsen kunnen waar we geen familie hebben. Europa heeft zoveel te bieden, maar vakantiedagen zijn hier in Canada beperkt.

En sinds John en ik in Afrika zijn geweest (Kenia en Tanzania in 2004, lang voor de kinderen geboren werden), hebben we gezegd dat we op een dag terug zullen gaan om meer te leren over dit geweldige continent en om de kinderen de verschillende culturen en het dierenrijk te laten zien dat deze plek zo uniek maakt. We hopen te reizen tussen Kaapstad in Zuid-Afrika en de landen rond de evenaar.

We vinden dat de kinderen nu een perfecte leeftijd hebben om met ons op deze geweldige reis te gaan; Myron is 11 en Raija is 9. Ze zijn super enthousiast over het vooruitzicht van dit alles, maar hebben in de afgelopen 18 maanden ook geleerd dat plannen kunnen worden gemaakt, maar dat het niet gegarandeerd is dat ze daadwerkelijk gebeuren op het moment dat jij dat wilt. We wachten op een Covid-vaccin voor de kinderen, dat hopelijk snel wordt goedgekeurd door de Canadese regering. Zo kunnen we allemaal dubbel gevaccineerd zijn voordat we gaan. En natuurlijk hopen we dat er in de ontwikkelingslanden meer vaccins beschikbaar komen voor de mensen voor wie gezondheidszorg niet direct beschikbaar is. Op een dag hopen we dat deze pandemie 'gewoon een griep' wordt en tot het verleden behoort.

De afgelopen maanden zijn echt snel gegaan en er is zoveel gebeurd. John en ik dachten er over een camper in Europa te kopen omdat ze daar veel meer variatie in kleine formaten hebben. Maar helaas is het vrijwel onmogelijk om een in Europa gebouwd voertuig naar Canada te importeren. We wilden niet het risico lopen om de camper na een jaar te moeten verkopen, want het is onze bedoeling om hem voor het leven te houden. We hebben onze camper Kleintje genoemd. Aanvankelijk was het ons codewoord om over de nieuwe camper te praten toen de kinderen nog niet op de hoogte waren van onze plannen. Maar toen we het ze eenmaal vertelden, ergens in mei, bleef Kleintje hangen en was de zoektocht naar de perfecte camper begonnen.

Begin augustus vond ik de Winnebago Solis 59PX online. Een unieke campervan in Noord-Amerika waar de kinderen meteen achter ons kunnen zitten. Er waren er twee beschikbaar in de buurt! We maakten snel een afspraak, bekeken er een en werden verliefd. Het was niet 100% waar we op hoopten maar het feit dat de kinderen niet achterin zitten, ver van ons vandaan, en het feit dat we allemaalplek hebben om te slapen in dit busje, deed ons besluiten dat dit ons Kleintje zou worden!

We besloten al snel dat we ons huis en wat meubels wilden verkopen om te beginnen met het kleiner gaan wonen. We hebben ons huis voor de verkoop klaargemaakt, een huurappartement gevonden en ons huis op de markt gezet. Binnen een week was het verkocht en 6 weken later verhuisden we. Om over een drukke tijd te spreken! We wonen nu ruim twee maanden op onze nieuwe plek en zijn heel blij met ons twee slaapkamer appartement. We hoeven ons geen zorgen te maken over de verkoop van ons huis op het laatste moment voordat we op reis gaan en we hebben nu de tijd om alles wat we bezitten uit te zoeken en serieus op te ruimen. John denkt dat Winnipeg een geheel nieuwe kringloopwinkel kan beginnen met alle dingen die we de laatste tijd hebben gedoneerd😉

Op dit moment zijn John en ik erg druk op ons werk. Toch proberen we tijd te vinden om met de kinderen te genieten van het winterweer en ook Kleintje meer naar onze wens te maken. Er moet nog veel geregeld worden voordat we vertrekken, maar de eerste grote stappen zijn in ieder geval gezet!